Een betere toekomst
Toen Zahra jong was, nam haar vader het gezin mee naar Nederland vanuit Irak. Een nieuw leven opbouwen, zat er alleen niet in. Haar vader keerde al snel terug en nam Zahra mee om in Irak te trouwen. Haar zoon en dochter werden geboren. Toen het huwelijk met haar eerste partner strandde, wilde ze niets liever dan met hen naar Nederland terugkeren om een betere toekomst voor hen te creëren. Helaas moest ze haar dochter achterlaten, omdat zij geen paspoort had. Ze reisde alleen met haar zoon naar Nederland en kwam in de daklozenopvang terecht. Pas zo’n acht maanden later werden ze herenigd met haar dochter.
De eerste anderhalf jaar in Nederland waren niet makkelijk. Het gezin verbleef al die tijd in de opvang bij Traverse. Uiteindelijk hielp de organisatie haar aan een eerste flatje en later de woningwaar ze nu wonen. Inmiddels heeft Zahra een nieuwe partner waarmee ze haar derde kind verwelkomde. Haar man is een eigen kapperszaak begonnen, maar die loopt nog niet zoals gehoopt. Het gezin zit in de schuldhulpverlening, waardoor aankopen als laptops ver buiten hun bereik liggen.
Het hele gezin op één mobiel
Dat de laptops hard nodig waren, blijkt uit het verhaal van Zahra, wanneer zij vertelt over hoe haar kinderen nu huiswerk maken. “Mijn zoon zit in groep acht en mijn dochter in groep vijf. Ze hebben allebei hard een laptop nodig voor huiswerkopdrachten. Bijvoorbeeld om informatie op te zoeken voor een spreekbeurt, te oefenen voor toetsen of contact te houden met de juf of meester.”
De noodoplossing: huiswerk maken op de mobiele telefoon van Zahra. Geen houdbare situatie. Want twee kinderen die toegang tot het internet nodig hebben, en maar één telefoon die ze zelf ook moet gebruiken. “Ze moesten vaak wachten tot ze mijn mobiel konden gebruiken. Daardoor konden ze niet zelfstandig aan de slag wanneer ze dat wilden.”
Digidromen als oplossing
Dat er minimaal één laptop moest komen, was wel duidelijk. Maar zelf had Zahra de middelen hier niet voor en de school van haar kinderen kon er helaas ook geen aanbieden. Via school hoorde ze wel over Digidromen: de oplossing voor haar probleem. “Iedere woensdag komt er een stichting of fonds naar de school van mijn kinderen om te vertellen over demogelijkheden die zij bieden. Op een van die dagen hoorde ik over Digidromen. Ik heb meteen contact met ze opgenomen, want dit klonk als dé oplossing voor ons.”
Boven verwachting
Dat een goed doel als Digidromen hard nodig is, blijkt wel uit de wachtlijst. Daar stuitte Zahra ook op. “Gelukkig bleek die niet zo lang”, vertelt Zahra. “Wat ons het meeste helpt, is dat we niet één maar twee laptops kregen. Nu kunnen allebei mijn kinderen aan school werkenwanneer zij dit willen en hoeven ze niet om de beurt huiswerk te maken. Dat is nog meer dan ik had durven hopen.”
.jpeg)